การเร่งคลอด หรือ การชักนำการคลอด หมายถึงการที่คุณแม่ตั้งครรภ์ที่มีอายุครรภ์ตั้งแต่ 28 สัปดาห์ขึ้นไป ไม่มีอาการเจ็บครรภ์คลอด แต่คุณหมอนัดให้มาคลอด ด้วยสาเหตุต่าง ๆ เหล่านี้ค่ะ
1.ถุงน้ำคร่ำแตกแล้ว แต่ยังไม่มีอาการเจ็บท้องคลอด ปากมดลูกไม่เปิด
2.เกินกำหนดคลอดมานานแล้ว แต่ยังไม่ยอมคลอดเสียที ไม่มีอาการเตือนใด ๆ
3.เกิดภาวะแทรกซ้อนในระหว่างตั้งครรภ์ เช่น เบาหวาน หรือ ครรภ์เป็นพิษ หรือโรคแทรกซ้อนอื่น ๆ
4.ครรภ์แฝดที่มีภาวะแทรกซ้อน ที่อาจทำให้ลูกไม่แข็งแรงหรือเสี่ยงต่อชีวิตของคุณแม่และลูก หากปล่อยให้การตั้งครรภ์ดำเนินต่อไป จึงต้องทำการเร่งคลอด
5.ในรายที่มีอาการแท้ง หากปล่อยให้ทารกที่เสียชีวิตแล้วยังอยู่ในครรภ์แล้วไม่หลุดออกมาเองนานเกินไป จะทำให้แม่เกิดภาวะลิ่มเลือดไม่แข็งตัวได้ เพราะอาจมีส่วนเสื่อมสลายของลูกหลุดเข้ากระแสเลือดไปจึงต้องทำการเร่งคลอด
การเร่งคลอด แพทย์จะเป็นผู้วินิจฉัยเองว่า ควรจะทำเมื่อไหร่ และใช้วิธีการใดบ้าง โดยปกติแล้ว แพทย์จะรอให้ถึงระยะเวลาที่ลูกสมบูรณ์และแข็งแรงเต็มที่ และไม่มีปัญหาเรื่องปอดจึงจะทำการเร่งคลอดได้ค่ะ
วิธีการเร่งคลอด หรือ การชักนำการคลอด ทำได้ดังนี้
1.การกวาดปากมดลูก:
คล้าย ๆ กับวิธีการตรวจภายใน แพทย์จะใช้นิ้วกวาดปากมดลูกเพื่อค่อย ๆ ขยายปากมดลูกและกระตุ้นให้เริ่มมีการเจ็บครรภ์
2.การเจาะถุงน้ำคร่ำ:
แพทย์จะใช้เครื่องมือเจาะถุงน้ำคร่ำให้แตก เพื่อกระตุ้นการบีบรัดตัวของมดลูก
3.ใช้ฮอร์โมนพรอสตาแกลนดิน:
ซึ่งเป็นฮอร์โมนที่กระตุ้นให้เกิดการเจ็บครรภ์ใช้เหน็บช่องคลอด
4.ยาเร่งคลอด:
ฉีดยาเร่งคลอดโดยอาจผ่านสายน้ำเกลือ เพื่อกระตุ้นให้เกิดการบีบรัดตัวของมดลูก วิธีนี้มักใช้ร่วมกับวิธีการเจาะถุงน้ำคร่ำ โดยคุณแม่อาจจะต้องบล็อคหลังเพื่อระงับความเจ็บปวดด้วยค่ะ
เรื่องอื่นๆที่เราแนะนำสำหรับคุณ